Ölkənin ikinci adamı olmuş və hazırda Akademiyaya rəhbərlik edən şəxsə qarşı son günlər siyasilərin mövqeyi, yazıları, fikirləri bəlkə də kampaniya səciyyəsi daşıyır, çünki prosesdə ənənəvi olaraq səmimi olmayan adamlar da iştirak edir.

Həm də bu mövzuda ona görə bolluqdur ki, uzun müddətdir bu cəmiyyətə “sus” əmri verən adam özü linc olunur.

 

Bu, mənə sovet dövrünü çox xatırlatdı. Hər yeni gələn sovet rəhbəri özündən əvvəlki rəhbərliyi tənqid atəşinə tuturdu, sosialist inqilabına xəyanətdə suçlayırdı. Bu ənənəyə sadiq qalan kiçik sovet məmuru da öz növbəsində sələfini tənqid edirdi və bütün gündəlik iş hesabatlarını belə, bu tənqidlərlə başlayırdı. Stalin əvvəlki inqilabçıları vətənə xəyanətdə suçladı, Leninə bir söz deyə bilməsə də, Krupskayanı vurdu, Xruşşov Stalini və ətrafındakıları vətənə xəyanətdə suçladı, Brejnev Xruşşovu kəskin tənqid edib lağ obyektinə çevirdi, Qorbaçov isə ümumiyyətlə sovet rəhbərlərini tənqid edirdi...

 

Təəssüf ki, tarixin arxivinə gömülən sovetlərin bu iyrənc ənənəsi bəzi müstəqil dövlətlərdə bu gün də davam etdirilir. Bu, çox qorxulu tendensiyadır.

 

Heç şübhəsiz, Ramiz Mehdiyevin və onun komandasının etdikləri ən şiddətli tənqidi belə, geridə qoyur. Talançılıq, rüşvətxorluq, ailəbazlıq, yerlibazlıq, dövlət idarəçiliyində yol verilməyəcək bütün bu kimi nöqsanlar bu komandanın işində yer alıb. Məhz onun 25 ildən çoxdur, ideoloji və siyasi rəhbərlikdəki hegemonluğu və yürütdüyü boz xətt nəticəsində formalaşan siyasi münasibətlər sisteminə baxanda bir daha əmin olursan ki, bu sahədə biabırçı bir vəziyyət hökm sürür (Onu da nəzərdən qaçırmayaq ki, biz 30 illik yeni qurulan bir ölkəyik...). Bu müddət ərzində vətəndaş cəmiyyəti institutlarını sıradan çıxardılar, müxalifət partiyalarının normal şəkildə fəaliyyətinə imkan vermədilər, mətbuatı sıradan çıxardılar, ölkədə bu dövləti sevən, inkişafını istəyən və bu üzdən də məsələlərə tənqidi yanaşan hər kəsi xalq düşməni elan elədilər.

 

Bazar açdılar, aldılar, satdılar, istifadə edib sıradan çıxardılar və satılanlarla satılmayanlar arasında savaş yaradıb kənara çəkildilər...

Bu gün ölkənin düşünən beyinləri, ictimai siyasi təfəkkürü olan şəxslər, aydınlar, şair, yazıçı və s. söz demək, fikir söyləmək potensialı olan insanların çox böyük əksəriyyəti ya nifrət qusur, ya kəskin aqressiya göstərir, bəzilərinin psixoloji durumu pozulub və elə vəziyyətə gətirilib ki, nə etdiyinin fərqində belə deyil...

 

Elə bir toplum formalaşdırdılar ki, deyir, ancaq söy, aqressiv ol ki, səni bəyənim. Amma nə olur-olsun, düşündürəcək bir şey demə! Onu oxumağa təhəmmülüm, qəbullanmağa səbrim yoxdur.

 

Və belə bir aqressiv durumda isə sovetin ölməyən iyrənc ənənəsi ilə tənqid səbrləri daha da tarıma çəkir. Ona görə tarıma çəkir ki, bir çox hallarda bu tənqidlər xalqın içində nüfuzu olanlar tərəfindən deyil, əksinə heç bir nüfuzu olmayan şəxslər tərəfindən aparılır.

Əslində, bu tənqidlər tənqid şəklində deyil, "vur, oğlan" formatında aparılır. Tənqid edənlər kiməsə xoş gəlmə yarışına giriblər.

Vurulanı dərhal baltalamaq, cəmiyyətdə iflic etmək, insanları linc etmək, jantaj, şiddət kimi strateji xəttin banisi özü qazdığı quyuya özü düşdü. Nə əkərsən, onu da biçərsən.

 

Bir şeyi dəqiqliklə bilməliyik ki, biz o zaman qalib və güclü olacağıq ki, sovetin bütün iyrənc metodlarından imtina etməyi bacaraq.

Amma onu da etiraf edim ki, obyekt Ramiz Mehdiyev olduğu üçün bu linc etmə əməliyyatını zövqlə izləyirik.

 

Dünyanın ən böyük diktatoru və Mehdiyevdən fərqli olaraq, dövləti üçün böyük işlər görmüş Sezarı yanındakı Brut öldürdü. Brut xəyanətkar idimi və ya demokratiyaya imkan verməyən Sezarı öldürməklə demokratiya xilaskarı idimi? Fikirlər və yanaşmalar müxtəlif olsa da, fakt odur ki, Brut tarixdə xəyanət simvolu kimi qaldı. Çünki arxadan bıçaqlamaq həmişə alçaqlıqdır.

 

Amma bu bıçaqlar demokratiya naminə vurulacaqsa, biz nədən demokratiyanın önünü kəsəni müdafiə etməliyik?

 

Əlbəttə ki, demokratiyaya aparan yolda bütün maneələr aradan qalxmalıdı. Və biz Brutları izləyərkən sizlərə acı-acı gülürük.

Ona görə acı-acı gülürük ki, çağımızda demokratiyanın önün kəsmək mümkün deyildir.

 

Dövran demokratiyanı seçir.

 

Dünyanın hər yerində, bizdə də, biz də!

 

Amma sanballı yaşınızda bütün etdiklərinizə rəğman demokratiyaya keçid məsələsində tarixdən dərs alaraq yardımçı ola bilsəydiniz, 9 fevralda önünü kəsdiyiniz və xalqdan səs almalarına baxmayaraq parlamentə düşməyinə mane olduğunuz şəxslər fərqli davranacaqdılar. Demokratlar etdiyiniz cinayətlərə görə yalnız hüquq müstəvisində cəzalanmanızı tələb edəcəkdilər. Demokratik prinsiplərlə yaşayan insanlar heç vaxt şəxsi və qərəzli, ədalətsiz mövqe tutmurlar. Qanunun aliliyinə hər zaman sayğı göstərirlər. Məsələni ailə və məişət üzərindən aparmırlar. Mal və can güvənliyinə toxunmurlar.

 

Bax, demokratiya budur, cənab Mehdiyev…

 

Siz başa düşmədiniz, heç olmasa, xələfləriniz sizin aqibətinizdən dərs alsınlar...